Zapylanie kwiatów darlingtonii kalifornijskiej w naturze jak do tej pory owiane jest tajemnicą. Specyficzna budowa kwiatu dość skutecznie chroni go przed wizytą potencjalnego zapylacza. Płatki korony dość ściśle przylegają do siebie i nigdy nie otwierają się na zewnątrz co skutecznie blokuje wejście potencjalnym zapylaczom. Kwiat w zamkniętej koronie pozostawia tylko niewielkie okrągłe otwory. Prowadzone obserwacje umożliwiły postawienia tezy iż prawdopodobnymi zapylaczami darlingtonii są pająki lub dzikie pszczoły. Jednak nie jest to do końca pewne, a sam mechanizm zapylenia jest niejasny.

Aby uzyskać nasiona darlingtonii musimy mieć przynajmniej jeden kwitnący okaz. Aby zmusić darlingtonię do kwitnienia należy  dorosłą darlingtonię przeprowadzić przez 3-5 miesięczny okres głębokiego spoczynku w temperaturze około 4°C. Kwiat rośnie dość wolno, a swoją dojrzałość uzyskuje wówczas gdy odchylą się działki kielicha. Aby dokonać zapylenia konieczne będzie wycięcie małymi, ostrymi nożyczkami przynajmniej 1-2 działek kielicha oraz 1-2 płatków korony (tak jak na zdjęciu). Płatki korony i działki kielicha roślinie w tym przypadku nie będą potrzebne.


Zapylenie będzie polegało na przeniesieniu miękkim pędzelkiem pyłku z pylników na znamiona słupka. Osobiście polecam delikatnie wyciąć jeden z pylników i przy pomocy małej pesety dokonać zapylenia bezpośrednio z odciętego pylnika. Pyłek powinien znaleźć się po ich dolnej stronie. Jeśli mamy tylko jeden kwitnący okaz dokonujemy samozapylenia. Korzystniej jest jednak mieć dwie kwitnące jednocześnie rośliny i wykonać zapylenie krzyżowe polegające na przeniesieniu pyłku pochodzącego z jednej rośliny na znamię słupka drugiej rośliny. Zapylenie krzyżowe pozwoli nam uzyskać nasiona o lepszych parametrach. Pyłek powinniśmy przenosić na znamię słupka 2-3 krotnie w 1-2 dniowych odstępach. Jeśli nasz zabieg był skuteczny, po około 10 tygodniach torebka nasienna powinna być dojrzała i bogata w małe maczugowate nasiona. Uzyskane nasiona można wysiać natychmiast (nie wymagają wówczas stratyfikacji). Po pewnym czasie od zebrania tracą zdolność do kiełkowania i wymagają stratyfikacji do aktywacji procesów kiełkowania.

Jeżeli zależy nam na przechowaniu pyłku w dobrej kondycji przez pewien okres czasu lub wysłać go do innego hodowcy należy postępować tak jak w przypadku pyłku kapturnicy. Więcej na ten temat TUTAJ .