|
W wielu przypadkach rośliny owadożerne nie mogą być traktowane jak zwykłe rośliny. Tu także nie ma wyjątków - roślin owadożernych nie można hodować w uniwersalnym podłożu dla roślin doniczkowych. Przyczyna jest prosta - w tego typu podłożach są zawarte substancje odżywcze, a to, jak wiemy, może prowadzić do ich uszkodzenia. Podłoże dla nich musimy zrobić sami. Poniżej znajduje się spis materiałów, które będą nam potrzebne do sporządzenia odpowiednich mieszanek dla roślin mięsożernych oraz ich proporcje dla poszczególnych roślin. Materiały składowe podłoży
- Torf. Produkt naturalny powstały z mchu torfowca. W hodowli roślin mięsożernych stosuje się najczęściej taki o pH 3 - 5 (z torfowisk wysokich, sphagnowy. Torf z torfowisk niskich ma odczyn zasadowy i nie nadaje się dla roślin owadożernych). Torf jest stosowany ze względu na swoje właściwości spulchniające i utrzymujące wilgoć. Ma tylko jedną poważną wadę - gdy raz go przesuszymy będziemy mieli trudności z jego ponownym nawodnieniem. Jest najprostszym i najłatwiej dostępnym podłożem (80 litrów za około 10 złotych). Przed kupnem sprawdźmy na opakowaniu czy nie zawiera on dodatków takich jak np. nawozy.
- Żywy mech torfowiec. Trudniej dostępny i droższy, ale jest najlepszym podłożem dla wielu roślin, a dla heliamfor właściwie jedynym. Dostępny jest żywy i w formie sprasowanych kostek, które należy namoczyć wodą (nie mylić z włóknem kokosowym). Ususzony mech torfowiec ożywa po dostarczeniu mu wody i słońca.
- Włókno kokosowe. Powstaje on z włókien orzecha kokosowego. Nie kurczy się podczas wysychania (duży plus w stosunku do torfu), przepuszcza wodę i powietrze. Najczęściej jest sprzedawane w postaci suchych, sprasowanych kostek, które należy namoczyć w wodzie (COCO-GRUNT, Kokohum, do 10 złotych za kostkę dającą 8 litrów). Nie bardzo nadaje się dla roślin wymagających kwaśnego podłoża, ale może stanowić dodatek - zwłaszcza dla dzbaneczników i bromelii.
- Podłoże dla storczyków lub epifitów. Mieszanka ziemi, kory, torfu, perlitu (skład zależy od firmy). Z reguły zawiera dodatek nawozu, ale nadaje się do bromelii (są one epifitami) i jako dodatek do podłoża dla dzbaneczników.
- Piasek. Gruboziarnisty piasek zwiększa drenaż i poprawia stabilność. Jeśli jednak chcemy użyć piasku nie może on pochodzić z budowy, gdyż jest bardzo zanieczyszczony. Używajmy piasku ogrodniczego lub ewentualnie z bardzo czystej rzeki.
- Żwirek. Są to małe kamyczki, których nie możemy już nazwać piaskiem, ale jeszcze nie bardzo nadają się do traktowania oddzielnie. Mają zastosowanie podobne do piasku, jednak lepiej zwiększają przepuszczalność podłoża.
- Korek. Ma za zadanie zapewnić korzeniom dostęp powietrza. Jest to szczególnie ważne dla roślin epifitycznych.
- Styropian. Jest magazynem powietrza. Ponieważ rośliny owadożerne także można zalać (ich korzenie też potrzebują powietrza) kulki styropianowe powinno dodawać się do podłoża.
- Perlit, wermikulit i lawa wulkaniczna. Jest to odpowiednio materiał pochodzenia wulkanicznego na bazie krzemianu glinu, udoskonalona mika i kawałki lawy. Są one lekkie i mogą wchłonąć trzy do czterech razy więcej wody niż same ważą. Wermikulit jest dwa razy bardziej chłonny od perlitu i lawy. Można je kupić w hipermarketach ogrodniczych jako "kulki do hydroponiki". Przed użyciem należy je dobrze namoczyć. Są one magazynem wilgoci w podłożu.
- Kora. Najczęściej sosnowa lub dębowa. Dodatek do podłoża dla epifitów w celu zwiększenia przepuszczalności podłoża.
- Węgiel drzewny. Ma za zadanie wchłaniać szkodliwe substancje z podłoża.
Podłoża Każda roślina owadożerna ma swoje ulubione podłoże. Jeśli nie możemy im go zapewnić, najlepszym rozwiązaniem dla większości z nich będzie kwaśny torf z kulkami do hydroponiki w stosunku 3:1. Jeśli jednak chcemy by nasze rośliny ładnie rosły powinniśmy odtworzyć im podłoże, w jakim znajdują się w naturze. Ponieważ każdy hodowca ma swoje ulubione i sprawdzone podłoża dla poszczególnych roślin, ich skład może się różnić. Nasze propozycje są następujące:
- Aldrowanda:
Woda destylowana o pH 4 - 5
- Byblis:
torf + gruboziarnisty piasek w proporcji 1 : 1,5
- Cefalotus:
torf + gruboziarnisty piasek w proporcji 1 : 1
- Darlingtonia:
żywy mech torfowiec z dodatkiem perlitu lub torf + gruboziarnisty piasek w proporcji 3 : 1
- Dzbanecznik:
torf + gruboziarnisty piasek + perlit w proporcji 5 : 1 : 1
Można do mieszanki dodać kory.
- Heliamfora:
sam mech torfowiec lub torf + gruboziarnisty piasek w proporcji 1 : 1
- Kapturnica:
torf + gruboziarnisty piasek w proporcji 3 : 1
- Katopsis i brokinia:
podłoże dla epifitów lub torf + perlit w proporcji 2 : 1
- Muchołówka:
torf + gruboziarnisty piasek w proporcji 3 : 1
- Pływacze lądowe:
torf + gruboziarnisty piasek + perlit w proporcji 3 : 2 : 1
- Pływacze epifityczne:
torf + perlit w proporcji 1 : 1
- Pływacze wodne:
woda destylowana o kwaśnym odczynie.
- Roridula:
torf + gruboziarnisty piasek w proporcji 1 : 1
- Rosiczki strefy zwrotnikowej i podzwrotnikowej nie przechodzące okresu spoczynku:
sam torf lub torf + perlit w proporcji 3 : 1
- Rosiczki strefy zwrotnikowej i podzwrotnikowej nie wymagające okresu spoczynku:
sam torf lub torf + perlit w proporcji 3 : 1
- Rosiczki klimatu umiarkowanego wytwarzające zimą pąki przetrwalne:
sam torf lub torf + perlit w proporcji 3 : 1
- Rosiczki lasu równikowego (Queensland):
torf + piasek + perlit w proporcji 2 : 2 : 1
- Rosiczki typu petiolaris:
torf + piasek + perlit w proporcji 2 : 2 : 1
- Rosiczki dwudzielne ("widłolistne"):
sam torf lub torf + perlit w proporcji 3 : 1
- Rosiczki pigmejskie:
torf + piasek w proporcji 1 : 2 lub 1:3
- Rosiczki bulwiaste:
torf + piasek w proporcji 1 : 1
- Rosolistnik:
torf + piasek + perlit w proporcji 1 : 2 : 2 plus 1 - 2 łyżeczki wapnia.
- Tłustosze:
a) podłoże o pH 3 – 5 torf + żwirek w proporcji 1 : 1
b) torf + wermikulit w proporcji 1 : 1
c) torf + mech torfowiec + piasek w proporcji 1 : 1 : 1
d) dla odmian tropikalnych piasek + wermikulit w proporcji 1 : 1 podłoże takie należy pokryć trzycentymetrową warstwą torfu.
- Żenlisea:
torf + piasek w proporcji 2 : 1
|
